Η μνήμη του Αγίου Ανδρέα τιμάται την τελευταία ημέρα του Νοεμβρίου. Οι άνθρωποι λένε πως από αυτήν την στιγμή η νύχτα γίνεται πιο σύντομη ενώ η μέρα μεγαλώνει, «με ένα κόκκο κεχριού», κάθε μέρα, μέχρι την γιορτή του Αγίου Ιγνατίου, στις 20 Δεκεμβρίου, όταν «η φωτεινή πλευρά της μέρας μεγαλώνει όσο η κορυφή μιας βελόνας». 

Η ΒΟΕ στις 30 Νοεμβρίου τιμά την μνήμη του αδερφού του Απόστολου Πέτρου, του ψαρά Ανδρέα που ήταν ο πρώτος που ο Ιησούς κάλεσε να γίνει μαθητής του. Ο θρύλος λέει πως ο Ανδρέας ήταν πρώτα μαθητής του Ιωάννη του Προδρόμου και παραβρέθηκε στην βάφτιση του Χριστού. Από εκείνη την στιγμή συμπορεύτηκε μαζί του. Όταν ήρθε η ώρα, ο Ιησούς τον κάλεσε, μαζί με αδερφό του, να αφήσουν τα δίχτυα και να αρχίσουν να  μοιράζονται την χαρμόσυνη είδηση πως ήρθε Αυτός που θα σηκώσει στους ώμους Του τις αμαρτίες του κόσμου και θα ανοίξει ξανά την πόρτα του Παραδείσου στους ανθρώπους που θα θελήσουν να ανακτήσουν την σχέση τους με τον Θεό. Φυσικά αυτό έγινε αφού τα δυο αδέρφια έγιναν μάρτυρες των θαυμάτων του Χριστού, της Σταύρωσης και της Ανάστασης Του.

Στην Νότια Μαύρη θάλασσα της Βουλγαρίας τιμούν τον Άγιο Αντρέα, γιατί ήταν ψαράς, όσο και τον Άγιο Νικόλαο. Οι ναυτικοί πιστεύουν ότι ο Άγιος Ανδρέας κυβερνά τις καταιγίδες και τις θύελλες. Από την άλλη συχνά τον συναντάμε σε ιστορίες σαν δαμαστή αρκούδων.

Η πιο διαδεδομένη λέει ότι μια αρκούδα έφαγε το βόδι του και ο άγιος την έζεψε στο αλέτρι και όργωσε το χωράφι του. Άλλη ιστορία λέει ότι ο άγιος ασκήτεψε στο δάσος και εκεί μια αρκούδα αντί να τον φάει του έκανε παρέα και τον άφησε να ανέβει στην ράχη της για να τον πάει στο μοναστήρι όπου ήθελε να μεταλάβει. Φυσικά οι άλλοι μοναχοί δεν πίστευαν στα μάτια τους και στέκονταν φοβισμένοι μπροστά στο αγρίμι.

Το επόμενο πρωί κάθε μέλος της οικογένειας παίρνει λίγο από τα όσπρια και το πετάνε προς την καμινάδα για να έχει καλή σοδειά. Το υπόλοιπο το τρώνε και το μοιράζονται με τα ζώα του αγροκτήματος.

Φωτογραφφίες: pravoslavieto.com, αρχείο

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα