Η Μπιάνκα Μπελόβα έχει αναγνωριστεί ως μία από τις πιο επιτυχημένες σύγχρονες συγγραφείς στην Τσεχία και εκείνη η ίδια είναι υπερήφανη για τη βουλγαρική καταγωγή της και λέει ότι κάθε αναγνώστης θα νιώσει το βουλγαρικό νήμα στα μυθιστορήματά της.

Στη Βουλγαρία εκδίδονται έργα διάφορων τσέχων συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένων και των μυθιστορημάτων της Μπιάνκα Μπελόβα. Για λιγότερο από 5 χρόνια μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν τρία απ’ αυτά. Το 2018 στη χώρα μας εκδόθηκε το μυθιστόρημα «Η λίμνη», με το οποίο η συγγραφέας κέρδισε το πιο έγκριτο λογοτεχνικό βραβείο της Τσεχίας - Magnesia litera, στην κατηγορία «Βιβλίο του έτους» /2017/. Το έργο της κέρδισε και το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις αρχές Μαΐου η Μπιάνκα ήταν στη Βουλγαρία, για να παρουσιάσει το τελευταίο της μυθιστόρημα «Το νησί» και να συναντηθεί με τους βουλγάρους αναγνώστες στο Πλόβντιβ και τη Σόφια. «Τα μυθιστορήματα της Μπιάνκα Μπελόβα βγαίνουν από το συγκεκριμένο νόημα. Δεν ακολουθούν μόνο μια γραμμή πλοκής, αλλά παραπέμπουν σε γνωστές κλασικές υποθέσεις» - λέει για τα έργα της η ειδικός τσεχικών σπουδών υφηγήτρια Άνι Μπούροβα.

«Στην ουσία γράφω μόνο στα τσεχικά, τα βουλγαρικά μου δεν είναι άπταιστα. Δεν έχω σκεφθεί ότι τα μυθιστορήματά μου θα μεταφραστούν στα βουλγαρικά, αλλά οι εκδότες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τα έργα μου», είπε η Μπιάνκα Μπελόβα και συμπλήρωσε:

«Είμαι από το Κίρτζαλι, η οικογένειά μου είναι από τη Ροδόπη και εκεί πέρασα μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρονών. Είναι μαγευτικό μέρος. Έχω πολλές συναισθηματικές, νοσταλγικές αναμνήσεις, στις οποίες με την πάροδο του χρόνο γυρίζω όλο και πιο συχνά. Είναι οι αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, πολύ αγνές και καθαρές, από την περίοδο όταν δεν έχει κανείς προβλήματα. Θυμάμαι το παλιό σπίτι της προγιαγιάς μου, όταν ξυπνούσα το πρωί από τα κουδούνια των αγελάδων, που πήγαιναν στο ποτάμι. Στη συνέχεια αυτή η γιαγιά μου έκανε καρβέλια, που έτρωγα με γλυκό του κουταλιού από άγριες φράουλες. Εμείς, τα παιδιά, πηγαίναμε την ημέρα στο ποτάμι και ανάβαμε φωτιά…

Γεννήθηκα στην Πράγα. Ο πατέρας μου, Μπέτσο Μπέτσεφ, έφυγε για την Τσεχία το 1963, όταν ήταν φοιτητής. Στην Πράγα υπάρχει βουλγαρική κοινότητα και γιορτάζουμε μαζί κάθε χρόνο την Ημέρα του Αγίου Τρύφωνα του Κλαδευτή. Ο αδελφός μου ασχολείται πολύ με τις βουλγαρικές παραδόσεις. Λέγεται Γκεόργκι Μπέτσεφ, παίζει, τραγουδά και διοργανώνει εκδηλώσεις, που σχετίζονται με την πατρίδα. Έχει κατάστημα μάλλινων προϊόντων στο ιστορικό κέντρο της Πράγας, εισάγει κουβέρτες από τη Ροδόπη, χαλιά από το Τσίπροβτσι και γενικά παραδοσιακά μάλλινα προϊόντα. Οι τσέχοι ενδιαφέρονται πολύ για τα πράγματα αυτά. Θεωρώ ότι οι Τσέχοι αγαπούν πολύ τους Βουλγάρους, μας γνωρίζουν καλά, γιατί είναι πολλοί οι τσέχοι τουρίστες που έρχονται να περάσουν τις διακοπές τους στη χώρα μας. Βλέπω ότι η Βουλγαρία έχει αφήσει ωραίες αναμνήσεις μέσα τους και μόνο με ευχάριστες εμπειρίες συνδέουν το όνομα της χώρας.»

Τώρα, κατά την επίσκεψή της στη χώρα μας η Μπιάνκα βρήκε και πάλι χρόνο να επισκεφθεί τους συγγενείς της στο Κίρτζαλι, καθώς και να δει όλο το Πλόβντιβ και να συναντηθεί με τους αναγνώστες εκεί. Είναι ικανοποιημένη και από τη διαμονή της στη Σόφια, όπου συναντήθηκε όχι μόνο με ανθρώπους, συνδεδεμένους με τον τσεχικό πολιτισμό και μετάφραση, αλλά και με τον αγαπημένο της βούλγαρο συγγραφέα Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ, ο οποίος πρόσφατα έλαβε υποψηφιότητα για το πιο έγκριτο διεθνές βραβείο – BookerPrize, για το μυθιστόρημά του «Χρονοκαταφύγιο».

«Τώρα διαβάζω τον Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ, μου αρέσουν πολύ τα μυθιστορήματά του. Με εντυπωσιάζει αυτό που είναι πολύ συναισθηματικός και νομίζω ότι τον ενδιαφέρουν τα θέματα που ενδιαφέρουν και εμένα, που βρίσκουν θέση στα έργα μου. Είναι τα παιδικά χρόνια και οι αφηγήσεις που ακούσαμε από γνωστούς και φίλους και που άφησαν ίχνος μέσα μας.»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: bta, Γκεργκάνα Μάντσεβα